Gastauteur: Arend
Marcouray (omgeving Rendeux/Marcourt), afstand 11 km, moeilijkheidsgraad gemiddeld, naam van de wandeling ‘Maladrie’.
Marcouray is een klein dorpje in de deelgemeente Marcourt en onderdeel van de gemeente Rendeux.
Als vriend Jacco vraagt een wandeling voor hem te beschrijven, moet er iets met die wandeling zijn. Alleen heb ik ’t niet kunnen ontdekken. Ja, de door hem geliefde weidse uitzichten zijn er schaars en vooral de eerste helft van de wandeling is de bewegwijzering matig.
Achter de kerk van Marcouray is voldoende parkeergelegenheid en daar start ook de wandeling. Je volgt de rode blokjes met de vijf erop.
Kort na het verlaten van het dorp Marcouray daal je flink af over een bospad. Beneden bij het weiland op de T-splitsing links aanhouden: 3 seizoenen lang zal de markering hier waarschijnlijk schuil gaan achter het loof (zie foto).
Na ongeveer 1 kilometer volgt een keuzemoment: ik koos voor de variant die mij ruim 2,5 km over een elementair pad tussen weide en bossen leidde. Bij de volgende markering die ik ontdekte – na ong. 2,5 km. – kwam ik volgens mij weer op de gebruikelijke route. Overigens kan je ook niet veel anders dan het pad volgen, dus het ontbreken van de markering is niet zo heel erg hier.
In Devantave aangekomen, ga je bij de kerk naar rechts en ong. 500 mtr. Verderop weer rechts. Dan opletten: na ong. 75 mtr. Staat links van de weg de markering enigszins verscholen. Hier moet je links af een bospad terug insteken. Mis je dat – en dat kan de beste overkomen 😉 – dan wandel je rond en kom je uiteindelijk weer terug bij de kerk in Devantave voor een nieuwe poging. Overigens wel een rondje van een kilometer of 2.
Het bospad brengt je uiteindelijk in Laidprangeleux. Prima bankje hier voor een rustmoment met (zelf meegenomen) catering.
Vanaf hier is de bewegwijzering meer dan uitstekend. Nog even klimmen (naar 519 mtr. bij Queue du Veau) en dan ga je met een lekkere afdaling over een elementair verhard pad terug richting Marcouray. Onderweg nog een aantal mogelijkheden om te genieten van uitzichten (aan de rechterhand!) maar wel beperkt door jonge aanplant van dennenbomen. Bij helder weer zie je “Chapelle l’Ermitage St. Thibaut” recht voor je liggen. Uiteindelijk kom je weer terug op het parkeerterrein achter de kerk van Marcouray. Volgens mijn meting heb je wel iets meer dan 11 km. onder de voeten maar absoluut de moeite waard.
Het schijnt dat de variant minder zwaar is dan het origineel. Direct na het keuzemoment schijn je dan fors te gaan klimmen. De variant volgt de hoogtelijnen maar is daardoor wel iets langer.
Kortom: ook La Maladrie maakt duidelijk dat de Ardennen gewo0n heel mooi en stil zijn maar misschien moeten we dat maar niet te veel aan de grote klok hangen.
Arend
